jeroenvd.nl

Het is weer vrijdag. Dus papa-dag. De ochtend begon gelukkig goed. Na het aankleden ging de tweeling heerlijk samen spelen. Niet onbelangrijk, ik had er ook veel zin in! Na de mislukte planning van vorige week had ik mijn zinnen deze week gezet op het lukken hiervan. Niets mocht dat meer in de weg staan.

Niets mocht dat meer in de weg staan.

En niet onbelangrijk. Ik had mijn vrouw die zelfde avond vrij-af gegeven. Zodat ook zo is een keer een fles wij kon leegdrinken met haar vriendin. Ook niet onbelangrijk natuurlijk en is van tijd tot tijd gewoon nodig.

Afijn. Ter zaken. De ochtend begon dus goed. Zowel de tweeling als de oudste waren vrolijk. Na wat strubbelingen ging alles redelijk zoals gepland en maakte ik het zonder al te veel problemen tot de lunchtijd. Als activiteit voor de middag had ik koekjes bakken uitgekozen wat wonder boven wonder goed lukte ook al liep ik ondertussen continu van de keuken naar de woonkamer van oudste naar de tweeling.

Avond

Eventjes fast-forward naar etenstijd om daar begonnen de problemen echter te ontstaan en kwam mijn planning van een rustige avond op losse schroeven te staan.

Ik had als idee om eerst de tweeling rond 17:30 hun eten te geven en daarna in bed te leggen. Om daarna rustig met de oudste te kunnen gaan eten.

Aangezien het inmiddels ook rond 17:30 begon te worden begon de eettafel ruim te maken en de potjes Olvarit (ik weet het slecht..Maar wat moet je dan als je er alleen voor staan met 3 kids!) op te warmen.

De tweeling in hun stoel gezet. Helaas had de tweeling die in de middag al hadden laten zien dat ze over een aardig kunstje samenwerken beschikking daar absoluut geen zin in. Na wat heen en weer gemopper dat zoveel zegens was als van: “Papa waarom geef je mijn broertje/zusje ook eten ik ben veeeeeeeeeeeeeeeeeeel belangrijker” moesten ze halverwege het potje niets meer.

Omdat het orkest op de achtergrond maar door bleef brullen had ik er inmiddels begon ik er inmiddels ook schoon genoeg van te krijgen en mikte ik er een in de box en bracht ik de ander met flesje naar boven.

Nadat ik ons jongste zoontje in z’n bedje had gelegd en een flesje had gegeven was ik snel naar beneden gelopen met het idee om ons dochtertje te pakken.

Wat schetste mijn verbazing echter..Alle kinderen sliepen! Oke, oke twee daarvan niet op de gewenste plek maar hé ze sliepen!

Eigenlijk had ik het toen daarbij moeten laten en met een koffie achterover moeten gaan leunen

Helaas deed ik dat echter niet. In plaats daarvan maakte ik het eten wat ik voor de oudste en mij had klaar. Maakte de oudste wakker zodat ik met hem kon gaan eten. De oudste, bijna 4jaar, had echter helemaal geen zin om te eten en wou veeeeeeeeel liever slapen. Iets wat mij ook wel aanstond maar nog niet in de mogelijkheid lag.

Door de strubbelingen om de oudste te laten eten en niet de eetkamer stoel als z’n bed te gaan zien werd ons dochtertje die in de box lag te slapen

Wakker. En dus zat ik met 2 half huilende kindjes. Ok, dat was geen handige situatie en ik realiseerde mij dat er ergens iets fout moest zijn gegaan. Mijn zo gped geplande vrije avondje kon ik uiteraard ook wel gedag zeggen bedacht ik.

Ons dochtertje in de box gelaten en de oudste dan maar zonder eten snel naar boven gebracht zodat ie z’n bed in plaats van de eetkamer stoel kon gebruiken om op te slapen.

Eenmaal beneden daar ons dochtertje gepakt die naar boven genomen om met een flesje in haar bedje te leggen. Daar kwam alleen even iets tussen. Om toen ik eenmaal in de slaapkamer van de tweeling was werd ook ons jongste zoontje weer wakker en zette het op een brullen. Ons dochtertje die schijnbaar het onverstaanbare signaal begreep begon ook mee te brullen en weigerde tot overmaat van ramp haar flesje. En zo zat ik dus met twee brullende kindjes. Eentje in bed en de ander op schoot. Wat nu!? Boven blijven in hun slaapkamer was in ieder geval geen oplossing dat bleek weg. Dus na 4x de trap heen en weer te hebben gelopen en een hoop gebrul later zat ik met twee huilende kindjes in de woonkamer al kijkend naar jawel baby-tv.

Naar een hoop heen en weer wiegen en zachte woordjes lukte het mij om ons dochtertje in slaap te laten vallen. Na wat wachten, wou haar uiteraard niet weer wekken met het risico dat alles weer van begin af aan moest, had ik haar slapend in bed gelegd. Hallelujah!

Pogingen daarna om ons jongste zoontje in bed te leggen stranden helaas en zo zat ik tot mijn vrouw om 22:00 thuis kwam nog op de stoel in de woonkamer met ons zoontje opschoot. Ik had s’middags al tegen hem gezegd dat het komende week 3-dagen papa-dag is maar getuige de reactie van de tweeling (zie onderstaande foto’s) kan ik me maar beter geestelijk gaan voorbereiden!

Tot volgende week!..

— Jeroen